SON DƏQİQƏ

Yaxşı yadımdadır, uşaqlıq və yeniyetməlik illərimi yaşadığım doğma Şəki şəhərində hər ilin son günü - dekabrın 31-də evimizin divarında asılmış bu divar təqviminin son vərəqi qalanda rəhmətlik anam yenicə aldığı növbəti ilin təqvimini evin böyük oğlu kimi mənə verərdi ki, köhnəni çıxart, bu yenisini onun yerinə tax.

Bu təqvimlərin dəmir tutqacında arxada iki uzun zolaq olurdu, onları divara bərkidilmiş karton lövhənin yarığına salıb qatlamaqla raharca dəyişmək olurdu. Sonra isə il boyu hər gün bir vərəqi cırılıb oxunurdu. Əl boyda vərəqin iki üzündə yetərincə faydalı informasiya olurdu. 

Həmin təqvimlər müxtəlif mövzularda olardı, lakin bizim evdə həmişə klassik, başqa sözlə, bir temada, məsələn, qadınlar üçün yox, assorti, yəni hər şeydən bir az mövzulara həsr olunmuş təqvim olardı. Səhər kim ilk olaraq onun növbəti vərəqini səliqə ilə qoparıb oxuyurdusa, vərəqi təqvimin qarşısındakı stolun üstünə qoyardı ki, ailənin digər üzvləri də oradan götürüb oxuyardıq. 

Bəzən onların ən maraqlılarını yığıb saxlayır, ya alboma yspışdırır, ya da süfrənin altında saxlayıb təkrar oxuyardıq. Mən ömrüm boyu qazandığım biliklərin bir hissəsini də kitablar, müəllimlər, radio-televiziya, qəzet-jurnallarla yanaşı bu əl boyda vərəqlərdən öyrənmişəm. İndi İnternetdə bundan milyon qat çox informasiya var, lakin həmin vərəqlərdən damcı-damcı topladığımız biliklərin yerini və təsirini, faydasını verə bilmir.

Əlqərəz...
■
ETİBAR ƏLİYEV.  30 dekabr 2023-cü il.